Jan van der Haar
In de poëzie van Van der Haar worden vele registers aangeslagen. Zowel inhoudelijk (het Bijbelse kleeft direct aan het dagelijks ongemak, het paradijselijke schuurt tegen het grimmige) als voor wat woordgebruik betreft.
De weg die Van der Haar insloeg met zijn eerdere bundel Vrolijk scheppen wordt in Eerst de bries, daarna de bomen doorgezet en verder uitgewerkt.
Een zeer mooie en rijke bundel. Gedichten zoals gedichten moeten zijn: speels en erudiet, tongue-in-cheek over dood én erotiek. Van mus over mens tot mystiek: niets is te klein of te buitenissig om aan te treden in de behendige verzen van Jan van der Haar. Tom Lanoye
Jan van der Haar, als dichter onder meer een buitenechtelijk kind van Rob Schouten en Gerard Reve, schreef een bundel vol heldere eruditie, even erudiet en fysiek, of platter gezegd: net zo wijs als geil, even vals als lief, even mooi als lelijk-mooi, evenzeer doordrongen van begeerte als verlies: “leed zal worden verward met genot.” Een bundel vol mooie, oude woorden voor de nieuwe wereld. Ingmar Heytze
Van der Haar is in het dagelijks leven vertaler Italiaans van onder anderen: Giorgio Bassani, Curzio Malaparte en Roberto Saviano.
Van Jan van der Haar verscheen eveneens de bundel Vrolijk scheppen en van zijn hand verscheen bij IJzer de vertaling van Bloed van Curzio Malaparte
Paperback met flappen.
