Nick J. Swarth
'Grensoverschrijvend gedrag' verschijnt in een oplage van 100 exemplaren.
Alle exemplaren zijn gesigneerd en voorzien van een origineel tekeningetje (9 x 12 cm).
Naast 34 gedichten staan er in de bundel 23 tekeningen, deels in kleur.
Je hebt de keus uit twee omslagen, die met de pen en die met het landschap.
De bundel gaat vergezeld van een statement, dat je hieronder vindt, getiteld 'Een requiem voor het vrije woord'
Uitgeverij IJzer, Utrecht
Paperback
Formaat: 15 x 21 cm
Omvang: 64 pagina’s
ISBN: 9789086842995
Prijs: € 20 (gesigneerd, inclusief origineel tekeningetje)
Bestel 'Grensoverschrijvend gedrag'
'Grensoverschrijvend gedrag' kun je bestellen via de website van Nick J. Swarth:
https://www.swarth.nl/publi_grensgedrag.html
De bundels worden verstuurd na de presentatie op 2 februari 2025
Noem de omslag van je voorkeur, pen of landschap, en desgewenst het tekeningetje van je voorkeur. Er is geen garantie dat het nog beschikbaar is, maar dat hoor je dan.
Het andere omslag oogt aldus:
Het andere werk van Nick J. Swarth bij IJzer vindt u hier.
Een requiem voor het vrije woord
1.
Waarom zou ik malen om het vrije woord?
Tijdens een van de talrijke demonstraties voor de rechten van de Palestijnen viel in Zuid-Afrika op een protestbord te lezen: "You know what also died in Gaza? The myth of western humanity and democracy."
Principes die het fundament vormen onder onze cultuur, waarvoor we ons zo graag op de borst mogen slaan, ontpopten zich in snel tempo tot een dun laagje vernis.
Een bekend clublied wil: geen woorden, maar daden.
De handelswijze van het Westen: geen daden, maar woorden.
Dat is moeilijk scoren.
Logisch dat mensen uit andere culturen er zich niet in herkennen. Ik herken er mezelf amper in (wellicht ben ik ook uit een andere cultuur).
Een van die principes, mogelijk het principe waaruit de andere verworvenheden voort zijn gekomen, is de vrijheid van meningsuiting, het vrije woord.
Wie maalt er nog om het vrije woord als het deel uitmaakt van de leugenachtige fundamenten onder een cultuur.
Hebben we werkelijk niets beters te doen dan ons te verhouden tot hypocrisie?
2.
De wind waait van rechts, al heel deze eeuw.
Rechts heeft het vrije woord gekaapt en uitgehold.
Degene die het hardst roepen om vrijheid van meningsuiting, willen haar maar wat graag aan anderen ontzeggen.
Eigen volk eerst.
Is er één ding dat in het internettijdperk sneller is gedevalueerd dan het vrije woord? Haal diep adem en lees de keutels van de meningenmannetjes en -vrouwtjes onder online artikelen, stuk voor stuk uitingen van het vrije woord, en huiver.
Meningen worden gepresenteerd als feiten, feiten afgeserveerd als meningen.
Zij die het hardst roepen om het vrije woord bezoedelen het met leugens en haatspraak.
Ja, we mogen alles zeggen en kakelen er harder op los dan ooit, maar het betekent minder dan ooit.
Het vrije woord is het schrale zaad van de zelfbevlekker, mentale zelfbevrediging.
Het vrije woord is verworden tot het vrijblijvende woord.
3.
Wat is er vrij aan een woord dat wordt ingegeven door een agenda, een politiek program, een verdienmodel, of gewoon door ordinaire rancune, en elke letter opwelt uit een bron, aanklotst op een doel, of beide?
De keus van de woorden bepaald door de mate waarin ze een reactie uitlokken.
Schraal zaad, mentale zelfbevrediging.
4.
Het vrije woord ligt op elke kraam van dat andere onbegrensde ding, de vrije markt.
Het is steevast in de aanbieding.
De vrije markt zweeft als een deels geschreven, deels ongeschreven wet boven andere wetten.
Roep gerust wat u wilt, ja, ik zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen – zolang u maar netjes blijft meelopen in de monetaire tredmolen.
Tevreden slaven zijn de verbitterdste vijanden van de vrijheid.
Ze koesteren het rookgordijn, schichten als een braaf weerlicht naar de bliksemafleider.
Geen daden, maar woorden.
En wie daden boven woorden stelt, is een terrorist. Dan is het gedaan met de tolerantie.
5.
Het onvrije woord is me liever.
Dat heb je met dichters.
Het onvrije woord is niet het woord dat niet gezegd mag worden, maar het woord dat weigert volledig aan het licht te treden, dat fluit vanuit de schaduw, dat zich niet eendimensionaal laat duiden.
Het onvrije woord is niet schimmig of onscherp, het is juist helder en klaar, maar gelaagd.
Het laat zich niet platslaan, is gebonden, misschien wel geketend, aan betekenis en verzet zich tegen oppervlakkigheid.
Er staat wat er staat en zelfs dat niet.
Dat schreef ik al eens op een muur in de stad.
Nick J. Swarth, 2025
