Robert Pinget
Passacaglia is misschien het muzikaalste werk van Pinget. De titel laat wat dat betreft niets te raden over. Het boek bestaat uit steeds terugkerende elementen die door wisselende andere elementen worden omspeeld. Dood, roerloosheid, stilstand en stilte schuiven voortdurend over en door elkaar heen.
Daarmee is de sfeer getekend, maar het verhaal nog niet verteld. Dat ontwikkelt zich als het ware uit de rest van de melodie. Maar juist door motieven toe te voegen, heft het zich langzaam op. Het schrijft zichzelf de leegte in. Net als de dode man die aan het eind van de roman zelf de tijd heeft stilgezet.
Een wonderlijk boek dat zich, ook na herlezing, niet direct laat plaatsen maar zijn eigen werkelijkheid oproept.
Pinget, een van de groten van de nouveau roman, was veel minder pretentieus dan zijn collega’s en vooral gespeend van hun bloedige ernst. Door zijn boeken waart de geest van Beckett en Ionesco. Voor zijn indringende roman Iemand (Quelqu’un) kreeg Pinget de Prix Femina.
Van Robert Pinget verscheen ook bij IJzer: De verlossing, Vrijbuitersgraal, Iemand, Theo of de nieuwe tijd, Meneer Songe & De vijand
Oorspronkelijke titel: Passacaglia
Uit het Frans vertaald door Roel te Velde
